பெரியவர்களை பார்க்கும் போது, அபிவாதயே (self intro) சொல்லி கொள்ளும் போது,
நாம் 'எந்த ரிஷியின் சூத்திரத்தை பின்பற்றுபவன்?'
என்று சொல்லி நமஸ்கரிக்கிறோம்.
சூத்திரம் (formula) என்றால் என்ன?
ஒரு பெரிய விஷயத்தை சுருக்கி சொல்லி விடும் சாமர்த்தியம் கொண்டது, சூத்திரம் (formula) .
e=m(c*c) என்ற சிறிய சூத்திரத்தில் (formula) ஈன்ஸ்டீன் பெரிய விஷயத்தை அடக்கினார்.
நம்மை எல்லாம் இயக்கும் சூத்திரத்தை (formula), நாராயணன் வைத்து இருக்கிறார் என்பதால் தான், பெருமாளுக்கே "சூத்திரதாரி" (Mastermind) என்று பெயர்.
,
மனித சமுதாயத்தை நடத்த,
காவலர்கள் வேண்டும் (க்ஷத்ரிய),
தர்மம் தெரிந்த, இறைவனிடம் சேர நினைப்பவர்கள் வேண்டும் (பிராம்மண),
தொழில் செய்பவர்கள் வேண்டும் (வைஸ்ய).
இவர்கள் அனைவரும் அவரவர் வேலையை செய்ய, இயங்க, சூத்திரம் (formula) போன்ற தொழிலாளர்கள் வேண்டும் (சூத்திர) என்பதால் தொழிலாளர்களுக்கும் சூத்திர என்ற அடையாளம் கொடுக்கப்பட்டது.
தொழில் அடிப்படையில் இன்று வேலைக்கு செல்பவர்கள் (Employee) அனைவருமே சூத்திரர்கள் தான்.
இவர்கள் பங்களிப்பு மிக முக்கியமானது எனபதை சூத்திர என்ற சொல் கொண்டு குறிப்பிடப்பட்டது.
இது போல,
ரிஷிகள் நமக்கு பல சூத்திரங்கள் (ஆயுர்வேதத்தில், வான சாஸ்திரத்தில், பக்தி விஷயங்களில், ப்ரம்ம விஷயங்களில், தர்ம விஷயங்களில்) சொல்லி இருக்கிறார்கள்...
இதை ஹிந்துக்களான நாம் ஆராய மறந்தோம்....
ஆங்கிலம் மட்டுமே தெரிந்த பரங்கியர்கள், சம்ஸ்க்ரிதம் கற்று கொண்டு, பல இன்றைய கால கண்டுபிடிப்புகளுக்கு வித்திட்டனர்.
இதை ஹிந்துக்களின் ஏமாளித்தனம் என்று தான் இதை சொல்ல வேண்டி இருக்கிறது.
அதில்,
ஆபஸ்தம்பர் என்ற ரிஷி சொன்ன சூத்திரங்கள் பல...
அதில்,
தர்மம் எது! அதர்மம் எது! என்று எப்படி தெரிந்து கொள்வது?
என்ற கேள்விக்கு, அற்புதமாக ஒரு சூத்திரம் (formula) சொல்கிறார்..
அதன் அழகை பார்க்கும் போது, இது போல ரிஷிகள் எழுதிய பல சூத்திரங்களை நாம் படித்து தெரிந்து கொள்ள ஆவல் எழலாம்.
ஹிந்து மதத்தில் இல்லாத விஷயங்கள் இல்லை என்றும் அறியலாம்...
இனி, ஆபஸ்தம்ப ரிஷி சொல்லும் சூத்திரத்தை பார்ப்போம்..
ந தர்ம அதர்மௌ சரத: இதி |
ந தேவ கந்தர்வா ந பிதர இதி |
ஆசக்ஷதே 'அயம் தர்மோ, அயம் அதர்ம' இதி ||
-- ஆபஸ்தம்ப சூத்திரம்
தர்மமே (virtue) தானாக வந்து "இதோ பார்.. நான் தான் தர்மம்" என்று சொல்லிக்கொள்ளாது.
அதுபோல,
அதர்மமே (sin) தானாக வந்து "இதோ பார்.. நான் தான் அதர்மம்" என்றும் சொல்லிக்கொள்ளாது.
அது போல,
தெய்வமோ, கந்தர்வர்களோ, நம் மூதாதையர்களோ வந்து "இதோ பார்.. இது தான் அதர்மம். இது தான் தர்மம்" என்று சொல்ல வேண்டியதில்லை.
யஸ்து ஆர்யா: க்ரியமானம் ப்ரஸம்சந்தி ஸ தர்ம: |
யத் கர்ஹந்தே ஸ அதர்ம: ||
-- ஆபஸ்தம்ப சூத்திரம்
பண்பு உள்ளவர்கள் (ஆர்யா), எந்த செயல்களை (க்ரியமானம்) கண்டு புகழ்கிறார்களோ! அதுவே தர்மம்,
என்று நீ புரிந்து கொள்ளலாம்.
பண்பு உள்ளவர்கள் (ஆர்யா), எந்த செயல்களை (க்ரியமானம்) கண்டு வெறுக்கிறார்களோ! அதுவே அதர்மம்,
நம்முடைய செயல்களை, நம் நடத்தையின் மூலம் கட்டுப்படுத்த வேண்டும்.
பண்பு உள்ளவர்கள் நன்னடத்தை கொண்டவர்கள்.
அவர்களை பார்த்து, நம்முடைய செயல்களை கட்டுப்படுத்தி, நடத்தையை சரி செய்து கொள்ள வேண்டும்.
யார் பண்பு உள்ளவன் (ஆரியன்)?
நன்கு படித்த, முதிர்ச்சி உடைய, சுய கட்டுப்பாடு கொண்ட, பேராசையிலிருந்து விடுபட்ட, மற்றவர்களுக்காக பாசாங்கு செய்யாதவர்களே ஆரியன் என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள்.
In below video, ஸ்ரீரங்கஜி explains further over this....On how important for us to do things than giving advice..
How doing things are effective than giving advice.
ஸ்ரீரங்கஜி further explains,
Children may not follow your advice if you don't follow your dharma.
Children do follow you, if you are actually doing your dharma as well.
இத்தனை நாசம் என்னால் ஏற்படுவதற்கு பதில், நாமே இங்கு உயிரை விட்டு விடுவோம்.."
என்று நினைத்து விட்டார் ஹனுமான்.
பலத்திற்கு தைரியத்துக்கு பெயரெடுத்த ஹனுமான், தன் முயற்சியும், உற்சாகமும் பலனிக்கவில்லை என்ற நிலையில், உயிர் விட்டு விடலாமா? என்று நினைத்தார் என்பதை கவனிக்க வேண்டும்.
'மனித முயற்சிக்கும் கிடைக்காத சில விஷயங்கள், தெய்வ அருள் மூலம் கிடைக்கிறது' என்று இங்கு நமக்கு உணர்த்துகிறார்.
'சீதாதேவியே தான் இருக்குமிடத்தை காட்டட்டும்' என்று சீதாதேவியை ராமபிரானோடு சேர்த்து பிரார்த்தித்த ஹனுமானுக்கு, உடனே அதுவரை கண்ணில் படாத 'அசோக வனம்' தென்பட்டது.
அங்கு சென்று பார்த்த ஹனுமான், சீதா தேவியை முதன் முதலாக தரிசித்தார்.
புழுதி படர்ந்த ஆடையுடன், ராக்ஷஸிகள் சூழ சீதா தேவி அமர்ந்து இருந்தாள்.
பல மாதங்கள் சாப்பிடாமல் இருந்ததால் சீதா தேவி மெலிந்து இருந்தாள்.
பெருமூச்சு விட்டு கொண்டு இருந்த சீதா தேவியின் முகம், அந்த இரவிலும் குளுமையான நிலவு போல பிரகாசித்தது.
மெதுவாக ஒவ்வொரு மரமாக தாவி அருகில் செல்ல செல்ல, சீதா தேவியின் தரிசனம் தெளிவாக தெரிந்தது ஹனுமானுக்கு.
சீதா தேவியின் பேரழகு அங்கு பிரதிபலித்தது.
அதே சமயம், வெளியில் புகை போல காட்டிக்கொண்டு, உள்ளே வேள்வி தீ போல இருந்தாள் சீதா தேவி.
தாமரை பூக்கள் இல்லாத, கலங்கி போன தாமரை தடாகம் போல இருந்தாள் சீதா தேவி.
பெரும் சோகத்தில் ஆழ்ந்து இருந்தாள் சீதா தேவி.
வாடி போய் இருந்தாள்.
கற்புடையவளாக இருந்தாள்.
கண்களில் கண்ணீருடன் காணப்பட்டாள் சீதா தேவி.
மிகவும் மெலிந்து காணப்பட்டாள்.
தவத்தில் இருப்பவள் போல இருந்தாள்.. ஏழையாக காணப்பட்டாள்.
பெரும் ஆபத்தில் இருந்தாள்.
சீதா தேவியை சுற்றி ராக்ஷஸிகள் சூழ்ந்து இருந்தனரே தவிர, இவளுக்காக நிற்பவர் யாருமில்லை.
சீதா தேவியின் கருமையான தலை கேசம் அவள் கால்முட்டி வரை படர்ந்து இருந்தது.. அதை பார்க்க கரு நாகம் போல இருந்தது.
ஆனந்தமாக வாழ வேண்டிய சீதா தேவி, பெரும் துயரில் இருந்தாள்.
'இது போன்ற நிலையை அனுபவிப்போம் 'என்று சீதா தேவி அனுமானம் செய்து கூட பார்த்து இருக்க மாட்டாள்.
'இப்படி பெரும் சோகத்தில் காணப்படும் இவள், சீதா தேவியாக தான் இருக்க முடியும்' என்று ஹனுமான் தனக்குள் தீர்மானம் செய்து கொண்டார்.
மேலும், 'இந்த ராவணன் அன்று கடத்தி சென்ற தேவியை தான் இன்று இங்கு பார்க்கிறேன்' என்று தனக்குள்ளேயே சொல்லிக்கொண்டார்.
மேலும்,
சீதா தேவியின் தாமரை போன்ற முகத்தையும்,
உயர்ந்த பெண்மணியின் லக்ஷ்ணத்தையும்,
அவளிடமிருந்து வெளி வரும் ப்ரகாசத்தையும்,
கருமையான கேசத்தையும், சிவப்பான உதடையும்,
மெலிந்த இடையையும்,
ரதி போன்ற ரூபத்தையும்,
உறுதியான கொள்கையுடன் இருக்கும் தவத்தையும்,
கொடிய விஷத்தை கக்கும் கருநாக பாம்பு போல மூச்சு விட்டு கொண்டு இருப்பதையும், பார்த்த ஹனுமான், தான் பார்ப்பது சீதா தேவியே!
என்று உணர்ந்து கொண்டார்.
ராமபிரான் சீதா தேவியை இழந்து துக்கப்படுகிறார்.
இங்கு சீதா தேவி ராமபிரானை பிரிந்து, மெலிந்து போய், ராமபிரானின் துக்கத்தையும் சேர்த்து கொண்டு, துக்கப்படுவதை கண்டார் ஹனுமான்.
பேராபத்தில் சிக்கிய பெண் மான் குட்டி, தன் அகன்ற கண்களால் அங்கும் இங்கும் பார்ப்பது போல, சீதா தேவி பார்த்து கொண்டே அழுது கொண்டிருந்தாள்.
சீதா தேவியின் முகம் வெளிர்த்து போய் இருந்தது.
கருமேகங்கள் அழகிய சந்திரனை சூழ்ந்து இருப்பது போல, சீதா தேவியின் மீது புழுதி படர்ந்து இருந்தது.
கலாச்சாரமுள்ள ஒருவனை, கலாச்சாரமில்லாமல் வாழும் கூட்டத்தில் வாழ வைத்தது போல, சீதா தேவி காணப்பட்டாள்.
ஹனுமான் சீதா தேவியின் நிலையை கண்டு பெரிதும் துக்கப்பட்டார்.
இவள் சீதா தேவியே! என்று உறுதி கொண்டார்.
ராவணன் சீதா தேவியை தூக்கி சென்ற போது தூக்கி எறிந்த ஆபரணங்களை தவிர, அவள் அணிந்து இருந்த தோடுகள், கைகளில் அணிந்து இருந்த வைர ஆபரணங்களை பற்றி ராமபிரான் சொன்னது நினைவுக்கு வந்தது.
ராமபிரான் சொன்ன அதே ஆபரணங்கள் தேவியிடம் காணப்பட்டது.
பலநாட்கள் இதை சுத்தம் செய்யாததால், அழுக்கு படிந்து பார்க்க கருப்பாக இருந்தது.
ராமபிரான் சொன்ன ஆபரணங்கள் காணப்பட்டதும், 'தான் காண வந்த சீதா தேவி இவள் தான்' என்று முடிவுக்கு வந்தார்.
ராமருக்கு பிரியமான சீதா தேவி இவள் தான்.
இத்தனை காலங்கள் சீதா தேவியை தொலைத்து இருந்தாலும், ராமபிரான் சீதா தேவியை தன் இதயத்திலிருந்து தொலைக்கவில்லை.
தான் கண்ட ராமபிரான், சீதா தேவியை தொலைத்து, நான்கு துக்கங்களை ஒரு சேர அனுபவித்தாரே!! என்று நினைத்து பார்த்தார் ஹனுமான்.
சீதாதேவி ஒரு பெண், என்ற ரீதியில், அவள் படும் துக்கத்தை நினைத்து இரக்கம் கொண்டு அழுதார்.
2.
சீதாதேவி தன்னை நம்பி காட்டுக்கு வந்தவள், என்ற ரீதியில், அவள் படும் துக்கத்தை நினைத்து பெரும் சோகத்தில் அழுதார்.
3.
சீதாதேவி என் மனைவி, என்ற ரீதியில், அவள் படும் துக்கத்தை நினைத்து, அவள் நல்லொழுக்கத்திற்கு வந்த ஆபத்தை நினைத்து அழுதார்.
4.
சீதாதேவி தன் பிரியமான காதலி, என்ற ரீதியில், அவள் படும் துக்கத்தை நினைத்து, அழுதார்.
இப்படி பெரும் துக்கத்தில் இருக்கும் ராமபிரான் நினைவு ஹனுமானுக்கு வர, அதே சமயம் சீதா தேவியின் நிலையை கண்ட போது, ராமபிரானின் துக்கத்தை போலவே, சீதா தேவியின் துக்கமும் காணப்பட்டது.
,
