பாரதத்தில் தமிழர்கள். தமிழர்களையும், சோழ-பாண்டிய தேசத்தையும், அர்ஜுனனின் மனைவியும் தமிழ் நாட்டு அரசகுமாரியுமான 'சித்ராங்கதை" மற்றும் மலயத்வஜ பாண்டியனை சஹாதேவன் சந்தித்த நிகழ்வு பற்றி அறிவோம்.. அறிவோம் மஹாபாரதம்

சஹாதேவன் தமிழர்களையும், சோழ-பாண்டிய தேசத்தையும், அர்ஜுனனின் மனைவியும் தமிழ் நாட்டு அரசகுமாரியுமான 'சித்ராங்கதை" சந்தித்த நிகழ்வு பற்றி அறிவோம். சபா பர்வம், அத்தியாயம் 33

சஹாதேவன் யுதிஷ்டிரரின் ராஜசூய யாகத்தை முன்னிட்டு, தமிழ்நாடு வருகிறார். 

அங்கே அவரை தமிழ் மக்கள் வரவேற்கிறார்கள்.

वैशम्पाय उवाच।

(வைசம்பாயனர் ஜனமேஜெயனிடம் சொல்கிறார்)

शृणु राजन्यथा वृत्तं सहेदवस्य साहसम्।।

कालनद्वीपगांश्चैव तरसाऽजित्य चाहवे।

दक्षिणां च दिशं जित्वा चोलस्य विषयं ययौ।।

- Vyasa Mahabharata

ராஜன்! சஹதேவன் பராக்ரமத்தை விரிவாக சொல்கிறேன். கேளுங்கள். காடுகளிலும், தீவுகளிலும் உள்ளவர்களை வெற்றிகொண்டு, தென் திசையை நோக்கி திக்விஜயம் செய்து பல தேசங்களை தன் வசப்படுத்திக்கொண்டே 'சோழ ராஜ்யம்'  வந்து சேர்ந்தார் சஹதேவன்

ददर्श पुण्य-तोयां वै कावेरीं सरितां वराम्।

नाजापक्षिगणै: जुष्टां तापसैरुप शोभिताम्।।

- Vyasa Mahabharata

அப்போது, சஹதேவன், புண்ய தீர்த்தமான காவேரி தீர்த்தத்தை தரிசித்தார். அங்கு பலவகை பறவைகள் சூழ்ந்த, தபமே லட்சியமாக கொண்ட ரிஷிகளால் அலங்கரிக்கப்பட்ட சோழ தேசத்தை  கண்டார்.

साल लोध्र अर्जुनैल्वै: जम्बू शाल्मल किंशुकैः।

कदम्बैः सप्तपर्णैश्च कश्मर्य आमलकैर्वृताम्।।   

न्यग्रोधैश्च महाशाखैः प्लक्षै: औदुम्बरै: अपि।

शमी पलाश वृक्षैश्च अश्वत्थैः खदिरैर्वृताम्।।

बदरीभिश्च सञ्छन्नाम् अश्वकर्णैश्च शोभिताम्।

चूतैः पुण्ड्रक-पत्रैश्च कदली वन संवृताम्।।

- Vyasa Mahabharata

சால (ஆச்சா மரம்) வ்ருக்ஷங்களும், லோத்ரா (வெள்ளிலாதி மரம்) வ்ருக்ஷங்களும், அர்ஜுன (மருத மரம்) வ்ருக்ஷங்களும், வில்வ வ்ருக்ஷங்களும், ஜம்பு (நாவல் மரம்) வ்ருக்ஷங்களும், ஸால்மள (இலவு பஞ்சு மரம்) வ்ருக்ஷங்களும், கிம்ஸுகை (கல்யாண முருங்கை மரம்) வ்ருக்ஷங்களும், கடம்ப வ்ருக்ஷங்களும்,  சப்தபர்ண (ஏழிலைபாலை மரம்) வ்ருக்ஷங்களும், கர்ஷ்மய (குமிழ் மரம்) வ்ருக்ஷங்களும், ஆமல (நெல்லி மரம்) வ்ருக்ஷங்களும், பெரிய கிளைகள் கொண்ட ந்யக்ரோத (ஆல மரம்) வ்ருக்ஷங்களும், ப்லக்ஷ (புளிய மரம்) வ்ருக்ஷங்களும், ஒளதும்பர (அத்தி மரம்) வ்ருக்ஷங்களும், ஸமீ (வன்னி மரம்) வ்ருக்ஷங்களும், பலாச வ்ருக்ஷங்களும், அஸ்வத்த (அரச மரம்) வ்ருக்ஷங்களும், கதிரை (கருங்காலி மரம்) வ்ருக்ஷங்களும், பதரீ (இலந்தை மரம்) வ்ருக்ஷங்களும், அஷ்வகர்ண வ்ருக்ஷங்களும், சூதை (மா மரம்) வ்ருக்ஷங்களும், புண்ட்ரக வ்ருக்ஷங்களும், கதளீ (வாழை மரம்) வ்ருக்ஷங்களும் நிரம்பி இருப்பதை கண்டார்.

चक्रवाकगणैः कीर्णं प्लवैश्च जलवायसैः।

समुद्रकाकैः क्रौञ्चैश्च नादितां जल कुक्कुटैः।। 

एवं खगैश्च बहुभिः सङ्घुष्टां जलवासिभिः।

आश्रमैर्बहुभिः सक्तां चैत्यवृक्षैश्च शोभिताम्।।

- Vyasa Mahabharata 

மேலும், சக்ரவாக பறவைகள், வாத்து, நீர் காக்கை, கடற்காக்கை, அன்றில் (அரிவாள் மூக்கன்), நீர்கோழி போன்ற நீர் பறவைகள் பல கூவிக்கொண்டு இருப்பதையும், ரிஷிகளின் ஆஸ்ரமங்கள் நிறைந்து  அழகுடன் இருப்பதையும் கண்டார்.

शोभितां ब्राह्मणैः शुभ्रै: वेदवेदाङ्ग पारगैः।

क्वचित्तीररुहैर्वृक्षै: मालाभिरिव शोभिताम्।।

- Vyasa Mahabharata

மேலும், வேத அங்கங்களும் அறிந்த வேதங்கள் ஓதும் பிராம்மணர்கள் வசிக்கும் இடங்களில் காணப்பட்ட மரங்களில் பூத்த மலர்களே மாலைகள் போல காட்சி கொடுப்பதையும் கண்டார். 

क्वचित्सुपुष्पितैर्वृक्षैः क्वचित्सौगन्धिकोत्पलैः।

कह्लारकुमुदोत्फुल्लैः कमलैरुपशोभिताम्।।   

कावेरीं तादृशीं दृष्ट्वा प्रीतिमान्पाण्डवस्तदा।

अस्मद्राष्ट्रे यथा गङ्गा कावेरी च तथा शुभा।।

- Vyasa Mahabharata

சில இடங்களில் செங்கழுநீர், சில இடங்களில் குவளை, சில இடங்களில் செவ்வல்லி, சில இடங்களில் ஆம்பல் (ஒரு வகை அல்லி மலர்), சில இடங்களில் தாமரை பூக்கள் மலர்ந்து, அழகாக காட்சி கொடுக்கும் காவிரியை கண்டு, "நமது ராஜ்யத்தில் கங்கை எப்படியோ, அப்படியே காவிரியும் சிறந்து இருக்கிறது" என்று பூரிப்பு அடைந்தார் சஹதேவன்.

सहदेवस्तु तां तीर्त्वा नदीम् अनुचरैः सह।

दक्षिणं तीरभासाद्य गमनायोपचक्रमे।। 

- Vyasa Mahabharata

காவிரி நதியின் அழகை ரசித்தவாறே சேனைகளோடு நதிக்கரை வழியாக வந்து கொண்டிருந்தார் சஹதேவன்.

आगतं पाण्डवं तत्र श्रुत्वा विषयवासिनः।

दर्शनार्थं ययुस्ते तु कौतूहल समन्विताः।।

- Vyasa Mahabharata

பாண்டவ மைந்தன் சோழ சோழராஜ்யம் வந்திருப்பதை கேள்விப்பட்ட ஜனங்கள், சகாதேவனை காண போவதில் பெரும் குதூகலம் அடைந்தனர்.

द्रमिडाः पुरुषा राजन्स्रियचश्च प्रियदर्शनाः।

गत्वा पाण्डुसुतं तत्र ददृशुस्ते मुदाऽन्विताः।।

- Vyasa Mahabharata

தமிழ் பேசக்கூடிய ஆடவர்களும், பெண்களும், பார்க்க பார்க்க ஆசையுண்டாகும் படி இருக்கும் சஹதேவனை பார்க்க சென்றனர்.

सुकुमारं विशालाक्षं व्रजन्तं त्रिदशोपमम्।

दर्शनीयतमं लोके नेत्रै: अनिमिषैरिव।। 

- Vyasa Mahabharata

ம்ருதுவான தேகமும், பெரிய அழகான கண்களும், தேவர்களுக்கு ஓப்பானவன் போலவும், இவ்வுலகத்தில் மிக்க அழகுள்ளவனாகவும், ஆச்சர்யப்படதக்கவனுமாகிய சஹதேவனை கண் கொட்டாமல் பார்த்தனர்.

आश्चर्यभूतं ददृशु: द्रमिडास्ते समागताः।

महासेनोपमं दृष्ट्वा पूजां चक्रुश्च तस्य वै।।    

रत्नैश्च विविधै: इष्टै: भोगै: अन्यैश्च संमतैः।

गतिमङ्गलयुक्तार्भिः स्तुवन्तो नकुल अनुजम्।।

सहदेवस्तु तान्दृष्ट्वा द्रमिलानागतान्मुदा।    

विसृज्य तान्महाबाहुः प्रस्थितो दक्षिणां दिशम्।।

- Vyasa Mahabharata

பெரிய சேனையோடு வரும் சஹதேவனை கண்டு மங்கள கானங்களோடு கூடிய ஸ்தோத்திரங்கள் சொல்லி வரவேற்றனர். விரும்பத்தக்க பல பொருள்களை அளித்து உபசரித்தனர். அந்த தமிழர்களை கண்டு, மிகவும் ஆனந்தம் அடைந்த சஹதேவன், அவர்களுக்கு விடைகொடுத்து, மேலும் தென்திசை நோக்கி திக் விஜயம் தொடர்ந்தார்.

दूतेन तरसा चोलं विजित्य द्रमिडेश्वरम्।

ततो रत्नान्युपादाय पाण्डस्य विषयं ययौ।।

- Vyasa Mahabharata

தமிழ் தேசமான சோழ ராஜ்யத்திற்கு வந்து, தன் தூதுவனை அனுப்பி, அந்த அரசனின் நட்பை பெற்று, அவரிடம் ரத்தினங்களை பெற்றுக்கொண்டு, பாண்டிய தேசம் நோக்கி புறப்பட்டார்.

दर्शने सहदेवस्य न च तृप्ता नराः परे।

गच्छन्तम् अनुगच्छन्तः प्राप्ताः कौतूहलान्विताः।।

- Vyasa Mahabharata

சஹதேவனை பார்த்த பல ஜனங்கள், ஆசை ,தீராமல் சோழ ராஜ்யத்திலிருந்து கூடவே கிளம்பி பாண்டிய தேசம் வந்து விட்டனர்.

ततो माद्री-सुतों राजन्मृग सङ्घान् विलोकयन्।

गजान् वनचरान् अन्यान् व्याघ्रान् कुष्ण मृगान् बहून् ।।

- Vyasa Mahabharata

பாண்டிய தேசம் வரும் வழியில், காட்டில் அலையும் யானைகளையும், புலிகளையும், மான்களையும், மற்றும் பல மிருகங்களையும் பார்த்து கொண்டே வந்தார்.

शुकान् मयूरान् द्रुष्ट्वा तु गृध्रान् आरण्य कुक्कुटान्।

ततो देशं समासाद्य श्वशुरस्य महीपतेः।।

- Vyasa Mahabharata

மேலும், கிளிகளையும், மயில்களையும், கழுகுகளையும், நாட்டுகோழிகளையும் பார்த்து கொண்டே பாண்டிய தேசம் வந்து சேர்ந்தார்.  

प्रेषयामास माद्रेयो दूतान् पाण्ड्याय वै तदा।

प्रतिजग्राह तस्याज्ञां सम्प्रीत्या मलयध्वजः।।

- Vyasa Mahabharata

அர்ஜுனனின் மாமனாரும், பாண்டிய அரசரான "மலயத்வஜ" அரசரிடம் (அரசனின் பெயர் சித்ரவாகனன் என்று அர்ஜுனன் பிறகு வரும் போது தெளிவாக வியாசர் சொல்கிறார்) தான் வந்திருப்பதை தெரிவிக்க தன் தூதுவனை அனுப்பினார். உடனேயே, பாண்டிய ராஜன் சஹதேவன் கட்டளையை அன்புடன் அங்கீகரித்தார்.

(மலயத்வஜ பாண்டியனின் மகளே "மீனாக்ஷி". பார்வதி தேவியே இங்கு பாண்டிய மன்னனுக்கு பெண்ணாக அவதரித்தாள். அந்த பாண்டிய அரசர்களில் வழிவந்த அரசரே அர்ஜுனனை காண்கிறார்).

भार्या रूपवती जिष्णोः पाण्ड्यस्य तनया शुभा।

चित्राङ्गदेति विख्याता द्रमिडी योषितां वरा।।  

आगतं सहदेवं तु सा श्रुत्वाऽन्तः पुरे पितुः।

प्रेषयामास सम्प्रीत्या पूजारत्नं च वै बहु।।

- Vyasa Mahabharata

அர்ஜுனனின் மனைவியும், பாண்டியராஜனின் மகளுமான அழகில் சிறந்தவளான, நல்ல லக்ஷணங்கள் கொண்ட, பெண்களில் சிறந்தவளான, தமிழ் பெண்ணான 'சித்ராங்கதை', சஹதேவன் வந்திருப்பதை தன் தந்தை மூலமாக அறிந்து கொண்டு,  பல வகையான விலையுயர்ந்த பொருள்களையும், ரத்தினங்களையும், முத்துக்களையும், பவழங்களையும், தூதர்களிடம் கொடுத்து சஹதேவனுக்கு அனுப்பினாள். 

पाण्ड्योऽपि बहु-रत्नानि दूतैः सह मुमोच ह।

मणिमुक्ता प्रवालानि सहदेवाय कीर्तिमान्।।

तां दृष्ट्वाऽप्रतिमां पूजां पाण्डवोऽपि मुदा नृप।

भ्रातुः पुत्रे बहून्रत्नान् दत्वा वै बभ्रूवाहने।।

- Vyasa Mahabharata

அந்த நிகரற்ற மரியாதையை கண்ட சஹதேவன், மிகுந்த ஆனந்தம் அடைந்து, தன் சகோதரன் புதல்வனான பப்ருவாஹனனுக்கு  தானே ரத்தினங்களை அள்ளி கொடுத்து, ஆனந்தப்பட்டார்.

पाण्ड्यं द्रमिड-राजानं श्वशुरं मलयध्वजम्।

स दूतैस्तं वशे कृत्वा मणलूरेश्वरं तदा।।

ततो रत्नान्युपादाय द्रमिडैरावृतो ययौ।

अगस्त्यस्यालयं दिव्यं देवलोक समं गिरिम्।। 

- Vyasa Mahabharata

பாண்டிய தேசத்தின் தமிழ் அரசனும், மணலூர் தேசத்தை ஆளும், அர்ஜுனனுக்கு மாமனாருமான மலயத்வஜ பாண்டியனை தன் தூதர்களை அனுப்பி தன் வசப்படுத்தி அவரிடம் ரத்தினங்களை பெற்று கொண்டு, தமிழ் மக்களால் சூழப்பட்ட சஹதேவன் அகத்திய ரிஷியின் திவ்யமான மலையை நோக்கி மேலும் புறப்பட்டார்.

स तं प्रदक्षिमं कृत्वा मलयं भरतर्षभ।

लङ्घयित्वा तु माद्रेय: ताम्रपणीं नदीं शुभाम्।। 

प्रसन्न सलिलां दिव्यां सुशीतां च मनोहराम्।

समुद्र तीरम् आसाद्य न्यविशत् पाण्डुनन्दनः।।

-Vyasa Mahabharata

ஜனமேஜயா! கிளம்பும் முன், மலயத்வஜ பாண்டியனை வலம் வந்து நமஸ்கரித்து புறப்பட்ட சஹதேவன், கிளம்பி குளிர்ச்சியான நீரை கொண்ட தாம்ரபரணி நதியோரம் வழியாக, இலங்கையை நோக்கி வந்து பயணம் மேற்பட்ட சஹதேவன், கடற்கரையை அடைந்தார்.

அக்னி ஸ்துதி (ஸ்தோத்திரம்) - பாபங்கள் பொசுங்க - சஹாதேவன் செய்த அக்னி ஸ்துதி - வியாசர் மஹாபாரதம்

ராஜசூய யாகம் செய்ய சங்கல்பித்த யுதிஷ்டிரர், சஹாதேவனை தென் தேசம் நோக்கி திக்விஜயம் செய்ய அனுப்பினார். 

திக்விஜயம் செய்து பல வெற்றிகளோடு தென்திசை நோக்கி சென்று கொண்டிருந்த சஹாதேவன் 'மாஹிஷ்மதி' தேசத்தை நெருங்கினார். 

அந்த தேசத்தையும், அரசனையும் அக்னி பகவானே காப்பதையும், திக்விஜயம் தடைபட்டு தன் சேனைகள் கொளுத்தப்படுவதையும் கண்ட சஹாதேவன், அக்னி தேவனை தியானித்து ஸ்தோத்திரம் செய்ய ஆரம்பிக்கிறார்.

सहदेव उवाच(சஹதேவ உவாச)

त्वद् अर्थ: अयं समारम्भः कृष्णवर्त्मन् नमोस्तु ते।

मुखं त्वम् असि देवानां यज्ञ: त्वम् असि पावक।।

த்வத் அர்த: அயம் சம ஆரம்ப: 

க்ருஷ்ணவர்த்மன் நமோஸ்து தே |

முகம் த்வம் அஸி தேவானாம்

யஞ: த்வம் அஸி பாவக ||

- மஹாபாரதம் (வ்யாஸர்)

அக்னி பகவானே! என்னுடைய இந்த முயற்சியே (திக் விஜயமே) உங்களுக்காக தானே! பவித்ரமானவரே! நீங்கள் தேவர்களுக்கு முகமாக இருக்கிறீர்கள். நீங்களே யஞ புருஷனாக இருக்கிறீர்கள்.

पावनात् पावक: च असि वहनाद् हव्यवाहनः।

वेदा:  त्वद् अर्थं जाता वै जातवेदा: ततो हि असि।।

பாவநாத் பாவக: ச அஸி

வஹநாத் ஹவ்ய-வாஹன: |

வேதா: த்வத் அர்தம் ஜாதா வை

ஜாதவேதா: ததோ ஹி அஸி ||

- மஹாபாரதம் (வ்யாஸர்)

அனைத்தையும் பரிசுத்தம் செய்பவராக இருக்கும் நீங்களே, ஹவ்ய வாஹனனாக இருந்து கொண்டு, ஹோமத்தில் கொடுக்கப்பட்டதை அந்தந்த தேவர்களுக்கு கொண்டு போய் சேர்க்கிறீர்கள். உங்களுக்காகவே வேதங்கள் உண்டானதால், நீங்கள் ஜாதவேதனாக இருக்கிறீர்கள்.

चित्रभानुः सुरेश: च अनल: त्वं विभावसो।

स्वर्गद्वार स्पृश: च असि हुताशो ज्वलनः शिखी।।

சித்ரபானு: சுரேஸ: ச

அனல: த்வம் விபாவசோ |

சுவர்க-த்வார ஸ்ப்ருஷ: ச

அஸி ஹுதாஸ: ஜ்வலன: சிகீ ||

- மஹாபாரதம் (வ்யாஸர்)

நீரே சித்ரபானு என்று அறியப்படுகிறீர்கள். நீரே தேவர்களில் சிறந்தவர். நீரே அனலன் என்று அறியப்படுகிறீர்கள். சொர்க்க வாசலை திறப்பவர் தாங்களே! ஹோமங்களை புஜிப்பது தாங்களே! ஜ்வலிப்பவர் தாங்களே! நீரே சிகீ என்றும் அறியப்படுகிறீர்கள்.

वैश्वानर: त्वं पिङ्गेशः प्लवङ्गो भूरि-तेजसः।

कुमारसू: त्वं भगवान् ऋद्र-गर्भो हिरण्य-कृत्।।

வைஸ்வானர: த்வம் பிங்கேஸ:

ப்லவங்கோ பூரி-தேஜஸ: ||

குமாரஸூ: த்வம் பகவான்

ருத்ர-கர்போ ஹிரண்ய-க்ருத் ||

- மஹாபாரதம் (வ்யாஸர்)

நீரே வைஸ்வான அக்னியாகவும் இருக்கிறீர்கள். நீரே பிங்கேசன் என்று அறியப்படுகிறீர்கள். நீரே ப்லவங்கன் என்று அறியப்படுகிறீர்கள். மஹா பொலிவோடு இருக்கும் நீரே பூரிதேஜன் என்று அறியப்படுகிறீர்கள். நீரே முருகப்பெருமானாக அறியப்படுகிறீர்கள். நீரே மகிமையுடையவராக இருக்கிறீர்கள். நீரே ருத்ர-கர்பன் என்று அறியப்படுகிறீர்கள். நீரே தங்கத்துக்கு காரணமாகவும் இருப்பதால், ஹிரண்ய-க்ருத் என்றும் அறியப்படுகிறீர்கள்.

अग्नि: ददातु मे तेजो वायुः प्राणं ददातु मे।

पृथिवी बलम् आदध्याच्छिवं चापो दिशन्तु मे।।

அக்னி: ததாது மே தேஜோ

வாயு: ப்ராணம் ததாது மே |

ப்ருதிவீ பலம் ஆதத்யாச் 

சிவம் சாபோ திஷந்து மே ||

- மஹாபாரதம் (வ்யாஸர்)

அக்னி தேவா நீங்களே எனக்கு பொலிவை (தேஜஸ்) அருள வேண்டும். வாயு பகவான் பிராணனை அருள வேண்டும். இந்த பூமி பலத்தை அருள வேண்டும், ஜலம் சுகத்தை அருள வேண்டும்.

अपां गर्भ महासत्व जातवेदः सुरेश्वर।

देवानां मुखम् अग्ने त्वं सत्येन विपुन् ईहि माम्।।

அபாம் கர்பம் மஹாஸத்வ

ஜாதவேத: சுரேஸ்வர |

தேவானாம் முகம் அக்னே த்வம்

சத்யேன விபுன் ஈஹி மாம் ||

- மஹாபாரதம் (வ்யாஸர்)

ஜலத்தின் கர்ப்பமாக (வடவாமுக அக்னி) இருப்பவரே! மஹாசக்தி உள்ளவனே! ஜாதவேதனே! தேவர்களில் ஈஸ்வரனே! தேவர்களுக்கு முகமாக இருக்கும் அக்னி பகவானே, நான் சொல்வது சத்யமானால், என் முன்னே காட்சி கொடுத்து என்னை பரிசுத்தமாக்குங்கள்.

ऋषिभि:  ब्राह्मणै: च एव दैवतै: असुरै: अपि।

नित्यं सुहुत यज्ञेषु सत्येन विपुन् ईहि माम्।।

ரிஷிபி: ப்ராஹ்மணை: ச ஏவ

தைவதை: அசுரை: அபி |

நித்யம் சுஹுத யஞேஸு

சத்யேன விபுன் ஈஹி மாம் ||

- மஹாபாரதம் (வ்யாஸர்)

ரிஷிகளாலும், ப்ராம்மணர்களாலும், தேவர்களாலும், அசுரர்களாலும் யாகங்களில் எப்போதும் நன்றாக ஹோமம் செய்யப்பட்டவரே! இந்த சத்யத்தினால் என்னை காப்பீராக. 

धूमकेतुः शिखी च त्वं पापहाऽनि सम्भवः।

सर्वप्राणिषु नित्यस्थः सत्येन विपुन् ईहि माम्।।

தூமகேது: சிகீ ச த்வம்

பாபஹானி சம்பவ: |

சர்வ-ப்ராணிஷு நித்யஸ்த:

சத்யேன விபுன் ஈஹி மாம் ||

- மஹாபாரதம் (வ்யாஸர்)

புகையையே கொடியாக உள்ளவரே! ஜ்வலிக்கும் கேசமுடையவரே! பாவங்களை அழிப்பவரே! எல்லா பிராணிகளிடத்திலும் எப்போதும் இருப்பவரே! அக்னி பகவானே! சத்யமாக என்னை நீங்கள் காக்க வேண்டும்.

एवं स्तुतोऽसि भगवन्प्रीतेन शिचिना मया।

तुष्टिं पुष्टिं श्रुतं चैव प्रीति च अग्ने प्रयच्छ मे।।

ஏவம் ஸ்துதோஸி பகவன்

ப்ரீதேன ஸிசினா மயா |

துஷ்டிம் புஷ்டிம் ஸ்ருதம் ச ஏவ

ப்ரீதி ச அக்னே ப்ரயச்ச மே ||

- மஹாபாரதம் (வ்யாஸர்)

அக்னி பகவானே! நான் உங்களை பரிசுத்தமாக பக்தியோடு துதிக்கிறேன். எனக்கு சந்தோஷமும், ஆரோக்கியமும், சாஸ்திர ஞானமும், மென்மேலும் அன்பும் வளர எனக்கு அருள வேண்டும்.

वैशम्पायन उवाच  (வைசம்பாயனர் சொல்கிறார்)

इत्येवं मन्त्रम् आग्नेयं पठन्यो जुहुयाद् विभुम्।

ऋद्धिमान् सततं द अन्तः सर्वपापैः प्रमुच्यते।।

இத்யேவம் மந்த்ரம் ஆக்நேயம்

படன்யோ ஜுஹுயாத் விபும் ||

ருத்திமான் சததம் த அந்த:

சர்வபாபை: ப்ரமுச்யதே ||

- மஹாபாரதம் (வ்யாஸர்)

அக்னி பகவானை குறித்து சஹதேவரால் சொல்லப்பட்ட இந்த ஸ்தோத்திரத்தை படித்து, அக்னியில் ஹோமம் செய்பவன், அழியாத செல்வ செழிப்புடன் எப்போதும் புலன்களை வென்றவனாக, எல்லா பாவங்களாலும் விடுபடுவான்.

Know your Gotra: Understand your lineage you came from..... Learn about Asita, Devala, Sandilya rishi...gotra

Saṇḍilya gotra (let's know about our rishi and their devotion and their ancestor and lineage)

Asitha rishi's son -> Devala rishi. 

Devala rishi's son -> Sandilya rishi

Sandilya is the great grandson of Kashyapa

Asitha rishi:

In ramayana period, 

Asita rishi explained the King Janaka about the philosophy of rebirth. (Brahmāṇḍa Purāṇa, Chapter 47).

Also, 

Asita was a king (later became raja rishi) of the surya dynasty, the son of Bharata, and an ancestor of Rama (avatar of vishnu)

Know about Kashyaba rishi, Asitha (raja rishi) till Rama lineage in valmiki ramayan.

https://www.proudhindudharma.com/2021/03/ram-parampara.html

In Mahabharata period,

Celestial rishi Asitha and his son devala, both participated in sarpa yagya as per the command of janamejeya (great grand son of arjuna). Other celestial rishi who were present are Bhārgava, Kautsa, Jaimini, Sārṅgarava, Piṅgala, Vyāsa, Uddālaka Pramattaka, Śvetaketu, Nārada, Parvata, Ātreya, Kuṇḍajāra, Kālaghāṭs, Vātsya, Kohala, Devaśarmā, Maudgalya, Samasaurabha. (Chapter 53, Ādi Parva, Mahābhārata) 

Asita, the sage, got by the blessing of Śiva a son named Devala. (Brahmavaivarta Purāṇa).

Devala rishi:

Devala was the son born to Asita rishi as the result of a boon granted by Śiva. 

Celestial rishi Devala, once came to kanchipuram and took holy bath in vegavathi (saraswathi river).

That time, a gandharva named "huhu" (musician in swarga loka) entered deep inside the river silently and dragged the muni's feet.

Devala rishi cursed him to become crocodile as he was trying to drag others into river for his mischievous play.

Gandharva begged the devala rishi to pardon him and get back to swarga loka.

Devala said "the day vishnu chakra cut you, you will be released from this curse and will reach your place and form".

After years.. indradhyumna a pandya king who installed vyuha, vibhava, prakriti forms of vishnu (jagannath) in Puri, Odisha (utkala kingdom) which later was known as krishna, balarama, subhadra, got cursed by narada to become elephant when he disrespected his arrival to his palace.

Narada also pardoned him and said he will attain moksha when vishnu appears and save him at distress.

Gajendra moksha happened at same kanchipuram. The lord vishnu appeared as ashta buja perumal (vishnu with 8 weapons with 8 hands) and saved gajendra and cut the crocodile with his chakra.

Thus vishnu made both rishi's words true. 

Ashta buja perumal temple is must visit place in kanchipuram where gajendra moksha happened.

Raṃbhā, the heavenly dancer fell in love with devala rishi. 

But, Devala did not reciprocrate her love. So, she cursed him to become crooked with 8 bends in body. When he became crooked thus he came to be called Aṣṭāvakra. 

His curse got removed during krishna avatar.

Devala rishi met Śrī Kṛṣṇa on his way from Dvārakā to Hastināpura after the great war was over and questioned him why he did not stop this war and krishna explained the incidents to devala rishi in detail. 

Sandilya rishi:

Sandilya rishi is associated with the Shatapatha Brahmana of the Shukla Yajurveda. 

His teachings are in Chandogya Upanishad

Sandilya rishi, who desired to worship Viṣhṇu but not in the Vedic method for which purpose he even wrote a book to propagate non-vedic principles. For the above sinful action he had to live in hell and at last he was born as Jamadagni of the Bhṛgu dynasty. (Vṛddhahārīta smṛti)

Brihadaranyaka Upanishad states that Sandilya rishi was a disciple of Vaatsya rishi. He was also the composer of the Śāṇḍilya Upanishad.

Sandilya Bhaktisūtras (Aphorisms on devotion) are as famous as those of Nārada. He taught bhakti in a scientific way (by Śāṇḍilya science).

Sandilya rishi was instrumental in resolving certain metaphysical doubts of King Parikshit of Hastinapura and King Vajranabha of Dwaraka and he was instrumental to start idol worship of krishna bhakti after krishna avatar completed.

Read here to more about this...

https://www.proudhindudharma.com/2020/08/how-krishna-worship-started.html

ஹிந்துக்கள் பயன்படுத்த தவறிய ராஜ தர்மம். அந்நியர்கள் பயன்படுத்திக்கொண்டிருக்கும் ராஜ தர்மம். அது என்ன...அறிவோம். ஒரு எதிரியை சமாளிப்பது எப்படி? ஒரே சமயத்தில், இரண்டு எதிரிகளை சமாளிப்பது எப்படி? அறிவோம் ராஜ தர்மம்.

பிரித்து ஆளும் கொள்கை (பேத நீதி) 

• ஹிந்துக்கள் பயன்படுத்த தவறிய ராஜ தர்மம்.
• ஹிந்துக்கள் மீது அந்நியர்கள் பயன்படுத்தி இன்று வரை வெற்றி காணும், ராஜ தர்மம்.

ராஜ தர்மத்தில் "சமாதானம், தானம், பேதம், தண்டனை" என்ற 4 நீதிகள் உண்டு. 

'இந்த வரிசையில் தான் எதிரிகளை எதிர்கொள்ள வேண்டும்' என்பது விதி.

'தண்டனை நீதி, மற்ற மூன்று நீதியும் பயனற்று போகும் போது தான் செயல் படுத்தப்பட வேண்டும்' என்பது விதி.

ராஜ தர்மமான இந்த பேத நீதி கொள்கையை ஹிந்துக்கள் பயன்படுத்திய வரை, பாரத தேசம் அந்நியர்களுக்கு அடிபணியவில்லை. 

அதை சரியாக பயன்படுத்தாமல் போனதும், ஹிந்து தேசமான பாரத தேசம் பல துன்பங்களை எதிர்கொண்டது.

அந்நியர்கள் ஹிந்துக்கள் மீதே பேத நீதியை பயன்படுத்தி சக ஹிந்துக்களிடம் குழப்பத்தை, பொறாமையை ஏற்படுத்தி பிரித்தார்கள். 

'எட்டப்பன்' போன்ற ஹிந்துவை பேத நீதியை கொண்டு பிரித்து, வீரபாண்டிய கட்டபொம்மனை கொன்றார்கள். 

வெற்றி கண்டார்கள். இன்று வரை பேத நிதியை பயன்படுத்தி ஹிந்துக்களை பிரிக்கிறார்கள்.

எதிரிகளிடமிருந்து காத்து கொள்ள, பிரித்து ஆளும் கொள்கையை ஆழமாக புரிந்து கொள்வது அவசியம். 

ஹிந்துக்கள் ராஜ தர்மமான பேத நீதியை புரிந்து, பயன்படுத்த வேண்டும்.

இது சம்பந்தமாக, பீஷ்மரிடம் யுதிஷ்டிர மஹாராஜன் கேட்ட போது, இவ்வாறு பீஷ்மர் சொன்னார்.

क्षेत्रस्थेषु च सस्येषु शत्रॊर उपजपेन नरान

विनाशयेद वा सर्वस्वं बलेनाथ सवकेन वै

- மஹாபாரதம் (வியாசர்)

பல வழிகளை பயன்படுத்தி, எதிரியின் பக்கமுள்ள ஜனங்களை பிரிக்க (பேதம்) வேண்டும். இப்படி பிரிக்கப்பட்ட எதிரியின் மக்கள் கூட்டத்தை கொண்டே,  எதிரிகளை அழிக்க வேண்டும். தேவைப்பட்டால், சேனையையும் சேர்த்து கொண்டு அழிக்க வேண்டும்.

नदीषु मार्गेषु सदा संक्रमान् अवसादयेत्

जलं निस्रावयेत् सर्वम् अनिस्राव्यं च दूषयेत्

- மஹாபாரதம் (வியாசர்)

எதிரிகள் தேசத்துக்குள் நுழைய நதியில் போட்ட பாலங்களை உடைத்து விட வேண்டும். தாக்க வரும் எதிரிகளுக்கு குடிக்க தண்ணீர் கிடைக்காத படி, குளங்களை உடைத்து, அதில் உள்ள நீரை  ஓட செய்ய வேண்டும்.

तदात्वेनायतीभि: च विवदन् भूम्यनन्तरम्

प्रतीघातः परस्याजौ मित्र काले अपि उपस्थिते

- மஹாபாரதம் (வியாசர்)

நமது எதிரியிடம் பகை உள்ளவன் யார்? என்று தெரிந்து கொண்டு, நமது எதிரியை வெல்லத்தக்கவன் யார்? என்று தெரிந்து கொண்டு, அவர்களிடம் நாம் நட்பு செய்து கொண்டு வசிக்க வேண்டும்.

வியாசரின் மஹாபாரதம் படிக்கும் போது நமக்கு ராஜதர்மத்தின் வழிகள் தெரிந்து விடும். 

1.

நமக்கு ஒரே ஒரு எதிரி இருந்தால், எப்படி சமாளிக்க வேண்டும்? 

தண்ட நீதி முடிந்தவரை எடுக்க கூடாது. அது இரு பக்கமும் அழிவை தரும்.

முதலில் சமாதானம் பேசியும், தானம் செய்தும், பார்க்க வேண்டும். 

எதிரி அப்பொழுதும் அடங்கவில்லையென்றால், பிரித்து ஆளும் கொள்கையை ஹிந்துக்கள் கட்டாயம் நடைமுறை படுத்தவேண்டும். 

பேத நீதியை பயன்படுத்தாமல், தண்ட நீதியில் இறங்கவே கூடாது. 

இது ராஜதர்மம்.

எதிரியின் பக்கம் இருக்கும் மக்களை, பொறாமை, வெறுப்பு, ஏற்றத்தாழ்வு என்று பல வழிகள் மூலம் எதிரியின் மக்களை பிரித்து விட வேண்டும். 

இந்த நீதியை ஹிந்துக்கள் பயன்படுத்தாத காரணத்தால், இன்று தன்னை எதிர்ப்பவர்களை சமாளிக்க வழி புரியாமலும், ஹிந்துக்களிடையே ஒற்றுமையை பிறர் சீர்குலைப்பதை பார்த்து கொண்டிருக்கும் நிலை ஏற்படுகிறது. 

இந்த ராஜ தர்மத்தை, நம் மீது அந்நியர்கள் பயன்படுத்துகிறார்கள். நாம் நம்முடைய ராஜ தர்மமான பேத நீதியை பயன்படுத்துவதில்லை. 

இதை ஹிந்துக்கள் கவனிக்க வேண்டும்.

ஜாதி வித்யாசம் சொல்லி, தீண்டாமை சொல்லி, கல்வி மறுப்பு என்ற புரளியை கிளப்பி, பிராம்மண வெறுப்பை உண்டாக்கி, ஹிந்து தெய்வத்தை கேலி செய்து - மேலும் பல வழிகளை பயன்படுத்தி ஹிந்து மக்களை பிரித்து ஆளும் கொள்கையை இன்று வரை செய்கின்றனர். 

பீஷ்மர் காட்டிய அற்புதமான பேத நீதியை ஹிந்துக்கள் கடைபிடிப்பதில்லை. அந்நியர்கள் கடைபிடிக்கின்றனர்.

இதை கவனிக்க வேண்டும். 

இதை ஹிந்துக்கள் சரிவர திரும்ப பயன்படுத்தும் போது, எதிரியின் பலம் தானாக குறையும்.

2.

ஒரே சமயத்தில் இரண்டு எதிரிகள் நம்மை எதிர்த்தால் என்ன செய்வது? எப்படி பிரித்து ஆளும் கொள்கையை (பேத நீதி) பயன்படுத்த வேண்டும்?

இரண்டு எதிரிகள் சேர்ந்து நம்மை தாக்கும் போது, இருவரையும் நாம் தண்ட நீதி கொண்டு தாக்குவது என்பது சரியான வழி அல்ல.

முதலில் எதிரிகள் இருவரையும் பிரிக்க வேண்டும்.

அவர்கள் நட்பாக விடாமல், பிரித்து ஆளும் கொள்கையை நடைமுறைப்படுத்த வேண்டும்.

ஒரு எதிரியிடம் மற்றொரு எதிரியின் எதிர்மறையான கொள்கையை காட்டி, அவர்களிடம் இருக்கும் பொறாமை, வெறுப்பை காட்டி உணர்ச்சியை தூண்ட வேண்டும். எதிரிகளுக்குள்ளே வெறுப்பை உண்டாக்க வேண்டும். 

இப்படியே இருவருக்கும் உள்ள பகையை வளர்த்து, அவர்களுக்குள் சண்டை ஏற்பட செய்ய வேண்டும்.

இப்படி சரியாக பேத நீதியை கையாளும் போது, நாம் சண்டையிட அவசியமில்லாமல், இவர்களே அடித்து கொண்டு மடிவார்கள்.

மஹாபாரத போர் முடிவான போது,

ஸ்ரீ கிருஷ்ணர்,

- சமாதானம் பேசி சண்டையை தடுக்க தூது சென்றார். பலிக்கவில்லை.

- 'தானமாக 5 கிராமம் மட்டும் கொடு, சண்டை வேண்டாம்' என்கிறார். அதுவும் பலிக்கவில்லை.

- துரியோதனனின் பக்கம் இருந்த கர்ணனிடம், 'அவன் தாய் யார்?' என்று சொல்லி பேதம் செய்ய முயற்சித்தார். துரியோதனன் பலத்தை குறைக்க பார்த்தார். அதுவும் பலிக்கவில்லை.

- இறுதியாக தண்ட நீதி எடுத்து பாண்டவர்கள் போர் செய்தனர். சாம, தான, பேத தர்மம் முயற்சி செய்த பிறகு போருக்கு வந்ததால், தெய்வமே பாண்டவர்கள் பக்கம் இருந்து, காப்பாற்றி, யுதிஷ்டிரனை அரசனாக்கினார்.

பேத நீதியை அதற்கு பிறகு ஹிந்துக்கள் கவனிக்காமல் விட்டனர்.

அந்நியர்கள் அனைவரும் இன்று வரை ஹிந்துக்கள் பேத நீதி பயன்படுத்தி, பிரித்து ஆளுகின்றனர்.

ஹிந்துக்கள் பேத நீதியை கையில் எடுக்கும் போது, எதிரிகள் தானாக குறைவார்கள்.  

திவ்ய தேச யாத்திரை எப்படி செல்ல வேண்டும்? முதன் முதலில் திவ்ய தேச யாத்திரை செய்தவர் யார்? பெருமாள் ஒருவர் தானே! ஒவ்வொரு கோவிலிலும் பெருமாள் எப்படி வித்தியாசப்படுகிறார்? தெரிந்து கொள்வோம்

பக்தன் எப்படி இருக்க வேண்டும்? 

திவ்ய தேச யாத்திரை எப்படி செய்ய வேண்டும்? யாரை போல செய்ய வேண்டும்? 

ஒரே பெருமாள் தான். 

ஒரே தாயார் தான். 

திவ்ய தேசம், திவ்ய தேசமாக ஒவ்வொரு பெயருடன் பெருமாளும் தாயாரும் ஏன் இருக்கிறார்கள்?

'திவ்ய தேசம் திவ்ய தேசமாக பெருமாள் தாயாரோடு எங்கெல்லாம் இருக்கிறாரோ, அங்கெல்லாம் ஓடி ஓடி சென்று மண்டி கிடப்பான்', பக்தன்.

உறவினரை பார்க்க கிளம்பினாலும், அந்த வழியில் பெருமாள் கோவில் இருந்தால், "சற்று பார்த்து விட்டு போகலாமே" என்று நினைப்பான் பக்தன்.

சரீர பந்துவை பார்க்க ஊருக்கு சென்றாலும், நமது ஆத்ம பந்துவான் பெருமாள் போகும் வழியில் இருந்தால், பக்தனால் பார்க்காமல் எப்படி செல்லமுடியும்?

இப்படி 'பெருமாளையே மண்டி கிடப்பதில் ஏற்படும் சுகம் எதிலும் கிடையாது' என்று பக்தன் நினைப்பான். 

திவ்ய தேச பெருமாளை பார்த்தால் தானே, இந்த அனுபவம் புரியும்.

ஆசையோடு வரும் பக்தன், 'பெருமாள் தம்மிடம் பேசும் அழகையும், தம்மை உபசரிக்கும் அழகையும், தம்மை கொண்டாடுவதையும்' அனுபவிக்கிறான்.

வேறு என்ன வேண்டும் நமக்கு?

பெருமாள், "மோக்ஷம் வேண்டுமென்றால், அஷ்டாங்க யோகம் செய்தாயா?" என்றா கேட்கிறார்.

திருக்கண்டியூர், திருவரங்கம், திருவெள்ளியங்குடி என்று திவ்ய தேசம் திவ்ய தேசமாக அலைந்து கொண்டிருந்தால், பெருமாள் நமக்கு மோக்ஷம் கொடுக்காமல் போய் விடுவாரா என்ன?

கிருஷ்ண அவதார சமயத்தில் திவ்ய தேசங்கள் எல்லாம் துவாரகையிலேயே இருந்ததாம்.

16108 தேவிகள் கிருஷ்ணருக்கு.

துவாரகையில் 16108 தேவிக்கும் தனித்தனி அரண்மனை. ஒவ்வொரு வீட்டிலும் கிருஷ்ணரே 16108 கிருஷ்ணனாக இருந்து ஆச்சர்யமாக குடும்பம் நடத்தினார்.

முதன்முதலில் திவ்ய தேச யாத்திரையை தொடங்கியவர் நாரதர்.

நாரதருக்கு ஒவ்வொரு வீடாக சென்று ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் எப்படி இருக்கிறார்? என்று பார்க்க ஆசை ஏற்பட்டது.

ருக்மிணி தேவியின் அரண்மனையில் நாரதர் நுழைந்தபோது, கிருஷ்ணர் ஊஞ்சலில் அமர்ந்திருக்க, அந்த தேவி வெற்றிலை மடித்து கொடுத்து கொண்டிருந்தாள்.

அங்கு நாரதர் வருவதை பார்த்ததும், ஓடி வந்து இருவரும் உபசாரம் செய்தார்கள்.

பிறகு நாரதர், "அடுத்த அரண்மனையில் தேவியும், கிருஷ்ணரும் எப்படி இருக்கிறார்கள்? என்று பார்ப்போம்" என்று அங்கு சென்றார். 

அந்த அரண்மனையில், கிருஷ்ணர் தன் தேவிக்கு வீட்டு காரியங்களில் உதவி செய்து கொண்டிருந்தார்.

அங்கு நாரதர் வருவதை பார்த்ததும், ஓடி வந்து இருவரும் உபசாரம் செய்தார்கள்.

பிறகு நாரதர், "அடுத்த அரண்மனையில் தேவியும், கிருஷ்ணரும் எப்படி இருக்கிறார்கள்? என்று பார்ப்போம்" என்று அங்கு சென்றார். 

அந்த அரண்மனையில், கிருஷ்ணர் தன் குழந்தையோடு விளையாடி கொண்டிருந்தார்.

நாரதர் வந்ததை பார்த்ததும், ஓடி வந்து ஆசையோடு கிருஷ்ணர் குடும்பதோடு உபசாரம் செய்தார்.

பிறகு நாரதர், "அடுத்த அரண்மனையில் தேவியும், கிருஷ்ணரும் எப்படி இருக்கிறார்கள்?" என்று பார்க்க சென்றார்.

அந்த அரண்மனையில், நாரதரை பார்த்ததும், "இன்று அதிதியாக நாரதர் வந்திருக்கிறாரே. அஹோ பாக்கியம்" என்று முகமலர்ச்சியோடு    கிருஷ்ணர் சொல்ல, உடனே அவருடைய தேவி தீர்த்தம் எடுத்து வர, பாத்யம் சமர்ப்பிக்க ஓடோடி வந்தார் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர்.

அனைத்து உபசாரத்தையும் பெற்றுக்கொண்ட நாரதர், அந்த அரண்மனையை விட்டு வெளியே வந்தார்.

"சரி, அடுத்த அரண்மனையில் தேவியும், கிருஷ்ணரும் எப்படி இருக்கிறார்கள்? என்று பார்ப்போம்" என்று மேலும் சென்றார். 

அந்த அரண்மனையில் தேவியே ஓடிவந்து "ஸ்ரீகிருஷ்ணர் இப்போது தான் எண்ணெய் தேய்த்து குளிக்க சென்றிருக்கிறார். இப்போது வந்துவிடுவார்" என்று சொல்லி வரவேற்று, நாரதருக்கு ஆசனம் கொடுத்து அமர செய்தாள். வேகவேகமாக குளித்து விட்டு, நாரதரை வரவேற்க ஓடிவந்தார் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர்.

நாரதரின் தந்தையான பிரம்மாவை முன்பு மோஹிக்க செய்ததாக கேள்விப்பட்டு இருக்கிறார் நாரதர்.

இப்படி 16108 தேவியின் வீட்டுக்கும் நாரதரே சென்று பார்க்க, ஸ்ரீ கிருஷ்ணரும், அவருடைய தேவியும் ஒவ்வொரு வீட்டிலும் ஒவ்வொரு விதமாக பழகி ஆனந்தப்படுத்தியதை பார்த்து பிரமித்து போய், "பிரம்மாவுக்கும் கிடைக்காத பாக்கியத்தை ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் நமக்கு கொடுத்தாரே!" என்று மோஹித்து விட்டார் 

"திவ்ய தேசங்களுக்கு நாம் எத்தனை ஆவலோடு செல்ல வேண்டும்" என்று காண்பித்தார் நாரதர்.

ஸ்வரூபத்தில் ஒரே பெருமாள் தான், ஒரே தாயார் தான். 

"திவ்ய தேசம், திவ்ய தேசமாக ஒவ்வொரு பெயருடன் பெருமாளும் தாயாரும் ஏன் இருக்கிறார்கள்?" என்ற ரகசியத்திற்கு காரணத்தை கிருஷ்ண அவதாரத்தில் காட்டினார்.

திவ்ய தேசங்கள் செல்லும் போது, "இங்கு தாயார் எப்படி இருக்கிறாள்? இங்கு பெருமாள் எப்படி இருக்கிறார்? என்ன செய்கிறார்?" என்று நாரதர் ஆவலோடு சென்றது போல நாமும் செல்ல வேண்டும்.

இந்த ஆவலோடு, 

"பெருந்தேவி தாயாரோடு காஞ்சியில் பெருமாள் எப்படி இருக்கிறார்?

திருவரங்கத்தில் பெரிய பிராட்டியோடு எப்படி இருக்கிறார்? 

இப்படியே திருக்கண்டியூர் சென்று பார்ப்போமா?" என்று திவ்ய தேசம், திவ்ய தேசமாக அலைந்து கொண்டே இருந்தால், வைகுண்டமும் வேண்டுமோ?

நமக்கு அஷ்டாங்க யோகமும் வேண்டாம்,

யம நியம ஆசனங்களும் வேண்டாம்.

வேதாந்தம் நமக்கு வரட்டும், வராமல் கூட போகட்டும்.

பக்தியே கூட நமக்கு வரட்டும், வராமல் கூட போகட்டும்.

சுத்தமான அஞானியாகவே இருந்து விட்டு போவோம்.

கோவில் கோவிலாக சென்று, பிரசாதம் வாங்கி சாப்பிடும் கோஷ்டியாக கூட ஆகலாமே!

திவ்ய தேசம் எங்கே? திவ்ய தேசம் எங்கே?  என்று தேடி தேடி, அங்கேயே மண்டிக்கிடக்கும் பாகவதர்களின் திருவடிகளில் போய் விழுவோமே. அவர்கள் பாததுளி நம்மீது விழட்டுமே.

உலகத்தில் நடக்கும் நல்லதும் தெரியாது, கெட்டதும் தெரியாது. இவர்களிடம் வம்பு பேச்சும் கிடையாது.

'திவ்ய தேசம் திவ்ய தேசமாக சென்று பெருமாளையும், தாயாரையும் பார்ப்பதே லட்சியம்' என்று இருக்கும் இவர்களுக்கு கிடைக்காத மோக்ஷத்தையா, ஏதோ பெரிதாக படித்தவனுக்கு கொடுத்து விட போகிறார் பெருமாள்?

மோக்ஷம் கொடுப்பதற்காகவே திவ்ய தேசம் திவ்ய தேசமாக உட்கார்ந்து இருக்கும் பெருமாளை பார்ப்பதை விட்டுவிட்டு,  இவ்வளவு படித்தால், 'இவ்வளவு யோகம் செய்தால், மோக்ஷத்தை பிடித்து விடலாம்' என்று கணக்கு போடுபவன் போட்டு கொள்ளட்டும். அது அவரவர் தலையெழுத்து.

மோக்ஷத்திற்கு நாம் விலை போட முடியுமா?

மோக்ஷம் அவர் சொந்த சொத்து.

நீ என்ன வேண்டுமானாலும் படி, யோகம் செய். மோக்ஷம் கொடுப்பது அவர் இஷ்டம்.

ஞானம் அடையவில்லை, யோகமும் செய்யவில்லை ஜடாயு. ஒன்றுமே செய்யாத கழுகுக்கு மோக்ஷத்தை கொடுத்து  விட்டு சென்று விட்டார் பெருமாள்.

யார் கேட்க முடியும்?

"எதை எதையோ படித்து, மோக்ஷம் அடையலாம் என்று நினைக்காதே..  திவ்ய தேசம் திவ்ய தேசமாக ஓடு. மோக்ஷம் சுலபமாக கிடைத்து விடும்", என்கிறார் ஆழ்வார்.

கோவிலுக்கு போகும் போது, எதையாவது எதிர்பார்த்து செல்லாதே..

உன் ஆத்மாவுக்கு உறவுக்காரர் என்ற ஆசையோடு சென்று, பெருமாளை பார்.

உன்னுடைய சரீர பந்துவை பார்க்க செல்லும் போது எப்படி ஆசையோடு போகிறாய்?

அடுத்த ஊரில், அடுத்த நாட்டில் உன் பேரன் இருக்கிறான், உன் பிள்ளை இருக்கிறான் என்றால் கூட, எப்படி ஆசையோடு ஒடுகிறாய்...

அது போல, உன் பெருமாளை பார்க்க ஓடு.

நீ போகும் வழியில் ஒரு திவ்ய தேசம் இருந்தால், "அடடா.. நம் பெருமாள் உள்ளே இருப்பாரே! அவரை பார்க்க முடியாமல் போகிறோமே! இறங்கி ஒரு க்ஷணம் பார்த்து விட்டு வந்து விடலாமா?" என்று நினை.

எப்பொழுது உனக்கு பெருமாளிடம் இப்படி ஒரு பாசம் உண்டாகி, சேவிக்க ஆரம்பிப்பாயோ, அப்பொழுதே உனக்கு அங்கு (வைகுண்டத்தில்) அழைப்பு கிடைத்து விடும். இதே ஜென்மத்தோடு மோக்ஷம் கிடைத்து விடும்.

"திவ்ய தேசம் திவ்ய தேசமாக சென்று பெருமாளை பார்ப்பதே, மோக்ஷத்திற்கு வழி" என்று காண்பித்து கொடுத்தார் திருமங்கையாழ்வார்.